Op zaterdag 27 september hebben we de eerste foto's genomen van de duiker in de straat. Ik was de gelukkige die zich in het super warme pak mocht hijsen. De eerste winkel die wij aandeden was de schoenenzaak. 
Terwijl we hier naartoe liepen werden we al van alle kanten gefotografeerd met mobieltjes. Ik had veel bekijks zullen we maar zeggen... In de drukke schoenenzaak hebben we verschillende foto's genomen op verschillende manieren. De foto die hier te zien is laat zien dat ik de schoen niet pas.Na de schoenenwinkel ben ik gaan roken op de hoek van de straat. Dit ging niet door het mondstuk.
Daarna ben ik de straat overgestoken om mijn haar te laten knippen en wassen. Ik werd uitgelachen en op straat erg veel bekeken. Mensen dachten dat ik een vrijgezellenfeest had. Andere mensen geloofden direct dat wij van het Brabants Dagblad waren.
De kapper SOAP was verheugd ons te zien. Bij de kapper bleek direct de tweeslachtigheid die je hebt als fysiek beperkte. Sommige dingen kun je gewoon doen, maar andere dingen weer niet. Je kunt bijvoorbeeld je hoofd gewoon laten wassen bij de kapper. Je kunt je haar echter niet laten knippen. Dit is wat mij inspireerde voor het volgende idee. Als fysiek beperkte zijn er een hoop dingen die je wel kunt doen en veel dingen die je niet kunt. Op sommige plaatsen zijn aanpassingen te vinden voor fysiek beperkte mensen en op sommige plekken niet. Het lijkt soms of je niet overal geaccepteerd wordt als je fysiek beperkt bent. Dit kan dan ook als fundament dienen voor onze documentaire. De vraag: Wordt je geaccepteerd als fysiek beperkte of niet? Deze tweeslachtigheid kan zou als rode draad door onze documentaire kunnen lopen.Volgende week gaan we verder met fotograferen en ik ga er vanuit dat onze beelden dan verder vaste vorm zullen krijgen.
